دعوای 41 ساله بر سر چیست؟ - پرسینا بلاگ

به گزارش گروه سیاسی خبرنگاران، سینا میرسیاح طی یادداشتی نوشت: روحانی اخیرا گفته است: مشکل 41 ساله ما این است که هنوز نمی دانیم با جهان تعامل سازنده داشته باشیم یا تقابل مستمر را در پیش بگیریم. صرف نظر از مغلطه ای که در جمله رییس جمهوری وجود دارد (اینکه اصلا چه کسی گفته با جهان به طورمستمر در تقابل باشیم) و اینکه عادت نموده ایم به دوقطبی های غیرواقعی که منتقد خود را شرّ مخوف توصیف می نمایند و خود را مقابل آن شرّ نشان می دهند، باید گفت: این جمله دکترروحانی چندان هم بی ربط نیست. مشکل جمله او این است که دقیق و کامل نیست. بله، همان طور که دکترروحانی گفته اند، 41 سال است دوقطبی بزرگی در جامعه نخبگانی و کارشناسی ایران به طور واقعی وجود دارد. شکافی که باید بعد از 41 سال، تکلیفش را روشن کنیم یا حداقل ابعاد آن را بشناسیم، این است: دوقطبی قدرتمند شویم یا مذاکره کنیم.

درواقع، تقابل گفتمان انقلاب اسلامی با گفتمان تکنوکرات های خودباخته است. دال مرکزی در گفتمان امام خمینی؟ ره؟ که رهبری (مدظله العالی) نیز با قوت تعقیب می نمایند، خودباوری، اعتماد به نیرو های ایرانی و تکیه بر ظرفیت های داخلی است. این گفتمان بر معرفت محور ما می توانیم بنا شده است.

درمقابل، گفتمان خودباختگی به طورکلی معتقد است ما نمی توانیم. در تصور آن ها غرب آن قدر عظیم و قوی است که اگر اراده کند، با یک دکمه می تواند ایران را زیرورو کند. در نگاه آن ها، شاخ به شاخ شدن با این هیبت عظیم احمقانه است و عقل حکم می نماید از شیر این گاو بنوشیم تا اینکه با شاخش گلاویز شویم.

در نگاه گفتمان خودباختگی، تقسیم کار بین المللی نقش ایران را فروش نفت خام و مونتاژ محصولات غربی می داند و ما ناچار و محکومیم به این نقش تن دهیم و تنها راه خوشبختی ایران هم همین است ولاغیر. به همین دلیل، از اروپا التماس می نمایند نفت ما را بخرید و اجازه دهید خودروهایتان را مونتاژ کنیم. در نگاه این گفتمان، فناوری پیشرفته محصول خاص غرب است و ما نمی توانیم به گرد آن هم برسیم؛ ازاین رو، تکنوکرات های خودباخته حاضرند طرح های نفتی را گران تر و با التماس به شرکت های غربی بدهند؛ اما حاضر نیستند شرکت های ایرانی را حتی در مناقصه های نفتی راه دهند. ازنظر آ ن ها، شرکت های دانش بنیان ایرانی چیزی درحد بازی دلخوش کنک استارت آپ هاست که ته آن می گردد دیجی کالا؛ معبری برای فروش کالا های فناورانه غربی!

در نگاه گفتمان خودباختگی، شرکت های ایرانی نمی توانند از راستا تحقیق و آزمایشگاه به فناوری پیشرفته برسند؛ به همین دلیل، آن ها دستاورد های هسته ای، موشکی، فضایی، نانو و بیوتکنولوژی ایران را مسخره و تحقیر می نمایند. ازنظر آن ها، ما باید فناوری را از غرب به داخل انتقال دهیم، با لایسنس غربی ها مونتاژ کنیم و مؤدب باشیم تا پایگاه مونتاژ منطقه ای آن ها شویم و حتی بتوانیم محصولات غربی را به منطقه صادر هم بکنیم. این اوج هنر و نقش مالی ما می تواند باشد؛ همان راهی که شاه رفت؛ به همین دلیل، عکس های صادرات ژیان به امارات در سال 1354 را با حسرت و افسوس برای هم می فرستند.

گفتمان خودباختگی نه فقط در محیط تلگرام، بلکه در دانشگاه ها و حتی هیئت حاکمه جمهوری اسلامی نفوذ بسیار گسترده ای دارد. شاهد مثال هزاران جوان نخبه ای هستند که می خواهند فناوری ای را تجاری و به بازار عرضه نمایند؛ اما دیوان سالاری فاسد گفتمان خودباختگی بر اداره های جمهوری اسلامی مسلط است و معمولا اجازه این کار را نمی دهد. تکنوکرات های خودباخته در اداره ها آن قدر جوانان نخبه را دست به سر و خون به جگر می نمایند تا خسته شوند و از این کشور فرار نمایند. ازنظر گفتمان خودباختگی، جای نخبگان ایرانی در آمریکا و کاناداست؛ ازاین رو، ژن های خوبشان در غرب تحصیل و زندگی می نمایند.

گفتمان انقلاب می گوید ما می توانیم با تکیه به نیروی خودمان و با یادگیری دانش و فناوری از بهترین دانشگاه های جهان، خودمان صاحب فناوری شویم و خودمان تجاری و صادرش کنیم. ازنظر گفتمان خودباوری، در جهانی بی رحم امروز چاره ای جز قوی شدن نداریم؛ وگرنه پامال قدرت ها می شویم. راه قوی شدن هم دستیابی به فناوری های پیشرفته است؛ یعنی کاری که ما می توانیم، حتی اگر تحریم شویم و خودباخته ها در این راه، مسخره، اذیت و خون به جگرمان نمایند. دکترروحانی درست گفت. باید تکلیف این دو گفتمان را در اداره کشور روشن کنیم؛ یک بار برای همواره.

منبع: صبح نو

پریها: پریها | مجله گردشگری، تور لحظه آخری، تور ارزان قیمت، سفرنامه گردشگری

آریا بلاگ: آریا بلاگ، آخرین اخبار و رویدادهای ایران و جهان