چگونه اثر هنری راهگشای فهم راز هستی می شود؟ - پرسینا بلاگ

اما این کتاب هیدگر تاریخچه ای دارد؛ نوامبر 1935 هیدگر در فرایبورگ خطابه ای را با عنوان سرآغاز کار هنری ایراد و دو ماه بعد در زوریخ همان را تکرار کرد. به سال 1936 متن خطابه را کامل کرد و انتها انتها همین سال متن را در سه بخش با همین عنوان در فرانکفورت ارائه کرد و آن را به صورت یک رساله نیز به دست چاپ سپرد. در نسخه چاپ 1960 این رساله مقدمه ای از هانس گئورگ گادامر به آن افزوده شد.

سرآغاز کار هنری نخستین اثر هیدگر درباب هنر است، البته نکته مرکزی در این رساله همان مساله هستی است و فیلسوف برجسته آلمانی در آن سعی کرده تا نشان دهد که چگونه اثر هنری راهگشای فهم راز هستی می شود؟ دو نکته مهم در این کتاب مطرح می شوند: نخست اینکه چرا هنر و چه ضرورتی برای این رخداد وجود دارد و دیگر اینکه چرا اثر هنری و اینکه چه چیز سرچشمه آن است و به چه معنا اثر خود سرچشمه محسوب می شود؟

مقصود از سرچشمه نیز آن است که از چه چیز و با چه چیز اثر هنری آن می شود که اکنون هست؟ سرچشمه هر چیز آن است که به گوهر آن شکل می دهد. اندیشه درباره اینکه چه چیزی هست و چگونه هست، در واقع اندیشه به گوهر آن است.

همانطور که اشاره شد سرآغاز کار هنری سه بخش دارد. عناوین سرفصل ها به ترتیب بر این قرار است: چیز و کار، کار و حقیقت و حقیقت و هنر. سرچشمه اثر هنری، هنر است، اما هنر در اثر فعلیت پیدا می کند. پس برای کشف حقیقت هنر باید از فعلیت اثر آغاز کرد. اثر را یک چیز می نامیم، اما چگونه چیزی است؟ هیدگر در نوشته های دیگر خود نیز به این نکته که یک چیز چیست؟ پرداخته است.

هیدگر در سرچشمه اثر هنری میان سه چیز تفاوت گذاشت: یکی آن چیزی که صرفا چیز است و به گونه ای طبیعی و به سادگی وجود دارد. دوم آن چیزی که مورد استفاده دارد و من آن را می سازم و سوم آن چیزی که اثر هنری است.

هیدگر برای روشن شدن منظور خود از تابلوهایی از ون گوگ که کفش های کهنه روستایی را کشیده مثال می آورد. (این مثال را در صفحه 19 این ترجمه بخوانید) کفش های کهنه روستایی گوشه ای افتاده است. این کفش ها نخست چون ابژه ای نمودار می شوند، بیرون از شما، که زندگی ای در خود دارند. سپس سویه ابزاری کفش ها به چشم می آید، روشنگر مواردی از زندگی یک زن روستایی: کارش، سختی هایش، تلاشش و... اینجا کفش ها تعریفی هستند از ابزار: منبعی قابل اعتماد.

سپس کفش ها همچون اثری هنری بیرون از ساختار موضوع و محمولی زبان ما قرار می گیرند، به عنوان موضوع هایی نقاشی شده بیرون از ما و خارج از زبان ما در خود و بی نیاز از تعریف. اثری هنری به ما نشان می دهد که کفش ها در حقیقت چه هستند. خود کفش ها آن سان که در خود وجود دارند.

به زعم هیدگر اثر را تنها با قرار دادن در ظلمت می توان محدود کرد، یعنی با تبدیل کردنش به موضوع نقادی ها، نهادها، اقتصاد تولید و... با اختیار کردن یک تعریف و در ادامه نسبت دادن آن به اثر، از یاد می بریم که اثر خود یک جهان است و ویژگی مطلق خود را دارد. حقیقت در اثر رخ می دهد و اثر در خود جهانیت دارد و جهانی است که زمین خود را می یابد.

پریها: پریها | مجله گردشگری، تور لحظه آخری، تور ارزان قیمت، سفرنامه گردشگری

آریا بلاگ: آریا بلاگ، آخرین اخبار و رویدادهای ایران و جهان